Μία ταινία κινουμένων σχεδίων του 1932 με ηρωίδα την φημισμένη φιγούρα των κόμικς Betty Boop με τίτλο: "Chess nuts" θα παρακολουθήσουμε. Η ταινία έχει καλλιτεχνικό, ιστορικό, αλλά και σκακιστικό ενδιαφέρον.
Το φιλμ "Chess nuts" πρωτοπαρουσιάστηκε στις Η.Π.Α. στις 13 Απριλίου του 1932. Σκηνοθέτης ο Dave Fleischer. Στην φωνή της Betty Boop ακούγεται η Mae Questel.
Η υπόθεση στο φιλμάκι είναι η ακόλουθη: Η Betty Boop είναι η Μαύρη βασίλισσα και ο Bimbo είναι ο Λευκός βασιλιάς σε μία σουρεαλιστική παρτίδα σκακιού. Συμμετέχει επίσης ο Koko ο κλόουν, ο "κακός" Μαύρος βασιλιάς και φυσικά πιονάκια και κομμάτια του σκακιού και διάφοροι άλλοι καρτουνίστικοι χαρακτήρες, καθώς και δύο ηλικιωμένοι σκακιστές (άνθρωποι) που παίζουν μιάν αργή και ατελείωτη σε διάρκεια -όπως φαίνεται και στην τελευταία σκηνή της ταινίας- παρτίδα σκακιού.
Ας παρακολουθήσουμε την ταινία κινουμένων σχεδίων "Chess nuts".
==========================================================================
To φαινόμενο Μπέττυ Μπουπ (1930)
Δεκαετίες πριν η Μαίριλυν Μονρόε ανοιγοκλείσει τις βλεφαρίδες της μπροστά στον κινηματογραφικό φακό, προκαλώντας ρίγη στον ανδρικό πληθυσμό του πλανήτη, μια χάρτινη πρόγονός της ξεκινούσε την μυθική καριέρα της στο Χόλυγουντ και στις comic strip (κόμικς συνέχειας) καταχωρήσεις των εντύπων, έχοντας σαν όπλα της σκανδαλιστική αθωότητα, απαράμιλλο νάζι, ανεκδιήγητη κοκεταρία. Η Betty Boop υπήρξε και παραμένει η ηγετική γυναικεία φιγούρα στο χώρο του παγκόσμιου κινουμένου σχεδίου. Είναι γεγονός πως το ερωτικό ίνδαλμα του μέσου άντρα της εποχής είχε αποκτήσει χάρτινη υπόσταση στο εργαστήριο κινουμένων σχεδίων των αδερφών Fleischer πολύ πριν η κινηματογραφική βιομηχανία ανακαλύψει την σάρκινη εκδοχής της. Η ηρωίδα πρωτοσχεδιάστηκε από τον μεγάλο καρτουνίστα Grim Natwick, ενώ την διανομή της είχε αναλάβει η Paramount.
Το ξεκίνημα
Αρχικά, η Μπέττυ, εμφανίζεται σαν υποστηρικτικός χαρακτήρας, ένα κορίτσι με καλή καρδιά και λίγο μυαλό, που έχει δεσμό με τον σταρ του στούντιο, τον Bimbo. Ο Μπίμπο σχεδιάστηκε ως ανθρωπόμορφος σκύλος για να αποτελέσει την απάντηση των Fleischer Studios στον σαρωτικό Μίκυ Μάους της Disney. Δίπλα του η Μπέττυ θα έπαιζε τον ρόλο της Μίνι Μάους σε μια προσπάθεια αντιγραφής της επιτυχημένης συνταγής. Όμως τα σχέδια των Φλέισερ αλλάζουν καθώς παρατηρούν την προσωπική επιτυχία που σημείωνε η Μπέττυ σε κάθε της πέρασμα από την οθόνη. Το γκελ της ηρωίδας προς το κινηματογραφικό κοινό προκάλεσε την μετάλλαξή της σε άνθρωπο μέσα από μια διαδικασία διάρκειας δέκα επεισοδίων. Αντιθέτως ο Μπίμπο – ο αγαπημένος της από την εποχή της «σκυλίσιας ζωής» - εξακολούθησε να είναι μόνιμος δεσμός της, παραμένοντας ανθρωπόμορφος σκύλος σε ολόκληρη την κινηματογραφική του καριέρα.
Στην παρθενική της εμφάνιση, που πραγματοποιήθηκε στο απολύτως σουρεαλιστικό Dizzy Dishes (1930) της σειράς Talkartoon(επεισόδιο Νο6) - τρέμε Sylvain Chomet και Triplettes de Belleville -έγινε ξεκάθαρο πως διέθετε θηλυκή χάρη πρωτόγνωρη στον χώρο του κινουμένου σχεδίου. H καινούργια ηρωίδα ήταν ένας συνδυασμός από χαρακτηριστικά της τραγουδίστριας του '20 Helen Kane, που είχε συμβόλαιο με την Paramount, και της Clara Bow, διάσημης ηθοποιού της ίδιας εποχής που δεν κατόρθωσε να επιβιώσει του ομιλούντος κινηματογράφου λόγω της προφοράς της, η οποία παρόλα αυτά έγινε το σήμα κατατεθέν της Μπέττυ. Στο απίθανο Mask - A - raid (1931) τα σκυλίσια αυτιά της ηρωίδας έχουν ήδη αντικατασταθεί με ανθρώπινα και στολιστεί με σκουλαρίκια. Συνεχίζει να εμφανίζεται στην Talkartoon μέχρι το 1932, όπου και κυκλοφορεί το ρυθμικό Any Rags, το οποίο τυγχάνει θερμής υποδοχής. Η εμφάνισή της έχει τελειοποιηθεί και πλέον βρίσκεται σε πλήρη φόρμα - ένα μικρό "ατύχημα" που αποκαλύπτει το στηθόδεσμό της είναι από τα πρώτα αντίστοιχα που θα της συμβούν στην συνέχεια. Η δημοτικότητα που της προσέφερε το αθώο πρόσωπο, η γεμάτη νάζι φωνή, η ανεξαρτησία του χαρακτήρα και η γυναικεία χάρη με την οποία την εφοδίασαν οι σχεδιαστές της, υποδεικνύουν στους Φλέισερ την αναγκαιότητα της παραγωγής μιας σειράς κινουμένων σχεδίων με πρωταγωνίστρια την ίδια. Η σειρά ξεκίνησε το 1932 με το επεισόδιο Stopping the Show και έφερε την Μπέττυ Μπουπ στο προσκήνιο ως πρωταγωνίστρια, σε αντίθεση με τις προγόνους της - γυναικείες φιγούρες που περιορίζονταν σε δεύτερους ρόλους ή απλώς πλαισίωναν τους ανδρικούς χαρακτήρες. Για τις ανάγκες της καινούργιας παραγωγής η ηρωίδα απέκτησε δική της μαρκίζα - μια σκηνή θεάτρου με το βουνό του σήματος της Paramount για σκηνικό- πάνω στην οποία πέφτουν οι τίτλοι έναρξης και λήξης.
Η Μπέττυ ασκούσε υπνωτική επιρροή σε οποιονδήποτε επιχειρούσε να επισκεφθεί το σύμπαν των αδελφών Φλέισερ. Οι σχεδιαστές της, αποφασισμένοι να φτιάξουν την επιτομή της γυναίκας – αντικείμενο και προερχόμενοι από την περιοχή της Times Square, την εφοδίασαν με απόλυτα ρεαλιστική κίνηση, αφού πρώτα ξόδεψαν αρκετό χρόνο παρατηρώντας προσεκτικά τις γυναίκες της νύχτας που σύχναζαν στην γειτονιά τους. Η στιγμιαία αλλά λεπτομερής έκθεση της ανατομίας της Μπέττυ – συνήθως τοποθετώντας την μπροστά σε κάποια πηγή φωτός που βρισκόταν τυχαία στο σκηνικό - είναι ένα τέχνασμα που χρησιμοποιείται συχνά. Σε μια εποχή που στον κινηματογράφο κυριαρχούσαν γόησσες με έντονη, σχεδόν κραυγαλέα, σεξουαλικότητα όπως η Μαίη Γουέστ, οι καρτουνίστες νιώθουν ελεύθεροι, δεκαετίες πριν η Μαίρυλιν σταθεί πάνω από τον αεραγωγό, να αφήσουν την φούστα της Μπέττυ να σηκωθεί κατά λάθος σε μερικά πλάνα – στο Mask – A – raid, καθώς ο Μπίμπο και ο Βασιλιάς την διεκδικούν τραβώντας την ο καθένας από διαφορετικό χέρι, ένας ξαφνικός άνεμος σηκώνει το φόρεμά της αποκαλύπτοντας το εσώρουχό της, ενώ ένα καρτούν από την συνοδεία της προσπαθεί ιποττικά να την βοηθήσει να καλυφθεί.
H Mae Questel, η "φωνή" της Betty Boop
Η φωνή
Την φωνή της Μπέττυ αρχικά ανέλαβε η Margie Hines ενώ στην συνέχεια αρκετές ηθοποιοί την ντουμπλάρισαν κατά καιρούς (Kate Wright, Ann Rothschild, Bonnie Poe), με πιο χαρακτηριστική και επιτυχημένη την Mae Questel (που υπήρξε επίσης η φωνή της Olive Oil στο Popeye the Sailor). Η Μαίη ξεκίνησε το 1931 και συνέχισε μέχρι τον θάνατό της, το 1998. Το 1988 χάρισε την φωνή της στην Μπέττυ για τελευταία φορά συμμετέχοντας στην ταινία Who Framed Roger Rabbit, στην οποία η ηρωίδα κάνει ένα πέρασμα στην ασπράμαυρη εκδοχή της. Σήμερα η φωνή της Μπέττυ, που χρησιμοποιείται κυρίως για διαφημιστικά, είναι αυτή της Tress MacNeille.
Η Betty Boop και η μουσική βιομηχανία
Το ύφος των φιλμς που παράγονται κατά το πρώτο μέρος της δεκαετίας του τριάντα είναι παιχνιδιάρικο (Crazy Town, 1932), μελοδραματικο (She Wronged Him Right, 1934) ή και σουρεαλιστικό, όπως το Snow White του 1933, ένα από τα πολλά δείγματα τέτοιου περιεχομένου, σε σκηνοθεσία David Fleischer και κινούμενο σχέδιο του Roland. C. Crandall. Στο φιλμ ακούγεται το Saint James Infirmary Blues τραγουδισμένο από τον Cab Calloway. Οι τίτλοι έναρξης έχουν ως εξής: Max Fleischer presents Betty Boop in Snow – White - Copyright Paramount Productions inc all rights reserved - Directed by Dave Fleischer and animated by Roland. C. Crandall passed by the national broad review – Vocal Chorus Saint James Infirmary Blues sung by Cab Calloway – Featuring Betty Boop assisted by Bimbo and Ko ko.
Πρόκειται για τον τζαζ εφιάλτη – στην κυριολεξία - μιας όμορφης από την καταδίωξη της κλασσικής κακιάς, άσχημης και ανταγωνιστικής μέγαιρας.
Κάποια από τα επεισόδια και των δυο σειρών, Talkcartoon και Betty Boop, έπαιξαν τον ρόλο πρώιμων μουσικών βίντεο μεγάλων επιτυχιών της εποχής. Στο Ι’ll be Glad when you are Dab, You Rascal, you (1932), ο Louis Armstrong και η ορχήστρα του υπήρξαν ένα είδος «συμπρωταγωνιστών» της Μπέττυ προκειμένου να διαφημίσουν την μουσική τους. Στο γνώριμο The old man from the Mountain του 1933 οι τίτλοι αρχής πέφτουν με μουσική υπόκρουση το ομώνυμο τραγούδι και ο τρομπετίστας ακούγεται να σολάρει, μέχρι την στιγμή που ολόκληρη η ορχήστρα του Cab Calloway κάνει την εμφάνισή της στην οθόνη με τον ίδιο να διευθύνει τραγουδώντας. Τα πάντα στο επεισόδιο βρίσκονται σε κίνηση. Πρόκειται για έναν χορευτικό μιούζικαλ κατά στην διάρκεια του οποίου οι ήρωες παίζουν τους ρόλους τους χορεύοντας και τραγουδώντας (πράγμα πολύ συνηθισμένο στο συγκεκριμένο cartoon) κάτω από τους ήχους της μπάντας. Οι τίτλοι έναρξης: Max Fleischer presents The Old Man of the Mountain – Directed by Dave Fleischer animated by Bernard Wolf and Thomas Johnson Western Electric passed by the national broad review - Recorded by Cab Calloway and his Orchestra – Featured Betty Boop.
O Cab Calloway στο φιλμάκι της Betty Boop "Minnie the Moocher"
Minnie the Moocher
Η Μπέττυ συνέδεσε το όνομά της με μια ακόμα μεγάλη επιτυχία του Cab Calloway, το διάσημο Minnie the Moocher. Το ομώνυμο φιλμ του 1932 είναι επεισόδιο της σειράς Talkcartoon. Μετά τις πρώτες κάρτες των τίτλων έναρξης, που έχουν ως μουσικό χαλί το κομμάτι, βλέπουμε ασπρόμαυρα πλάνα του Calloway, να χορεύει με αξιοπρόσεχτο στυλ, διευθύνοντας ταυτόχρονα την ορχήστρα του. Οι λόγοι που οδηγούν την πρωταγωνίστρια στην απόφαση να επιστρέψει στο σπίτι και στους γονείς της, από τους οποίους το έχει σκάσει αφήνοντας δακρύβρεχτο σημείωμα, περιγράφονται στο φιλμ με απόλυτα πειστικό τρόπο. Ένας θαλάσσιος ελέφαντας ερμηνεύει το τραγούδι χορεύοντας με απαράμιλλο στυλ - είναι απόρίας άξιο πώς οι καρτουνίστες του κατάφεραν να του αποδώσουν τόσο ρεαλιστική κίνηση, καθώς περπατάει κουνώντας ελάχιστα τα «πόδια του», δίνοντας την εντύπωση πως βρίσκεται πάνω σε κυλιόμενο διάδρομο, ακριβώς όπως ο Μάικλ Τζάκσον κάτι δεκαετίες αργότερα. Στην συνέχεια τρεις σκελετοί εκτελούν χορευτικά. Τους διαδέχονται τρία φαντάσματα – κατάδικοι που καταλήγουν σε ηλεκτρικές καρέκλες. Ένα σύμπλεγμα από γάτες πολλαπλασιάζεται τραγουδώντας. Μια κακάσχημη ιπτάμενη μάγισσα εμφανίζεται στην οθόνη. Ο ελέφαντας εξακολουθεί να τραγουδάει καθόλη την διάρκεια του φιλμ και τέλος, οι αξιολάτρευτοι ήρωες, καταλήγουν να καταδιώκουν την Μπέττυ και τον Μπίμπο που αποφασίζουν ότι φοβούνται το σκοτάδι και προτιμούν να επιστρέψουν σπίτι – ο καθένας θα το προτιμούσε. Η αστική - jazz αίσθηση που διατρέχει τα περισσότερα από τα κινούμενα σχέδια των Φλέισερ είναι εδώ παρούσα και παντοδύναμη, συνδυασμένη με το σουρεαλισμό και την εφευρετικότητα του σκίτσου - η πόλη, η μουσική της, οι χοροί της, η νύχτα της, οι θρύλοι της, τα φαντάσματά της.
Κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1938. Η Σάλλυ είναι η φοβερή ανακάλυψη της Μπέττυ. Μια καθαρίστρια που χορεύει και τραγουδάει swing jazz ξεσηκώνοντας ένα ολόκληρο κλάμπ - αν έκανε το ανάλογο γκελ, θα μπορούσε να θεωρηθει η Σταχτοπούτα των Φλέισερ. Η Μπέτυ με γενναιοδωρία την παρουσιάζει στο κοινό της και να την χρήζει πρωταγωνίστρια. Το ύφος του επεισοδίου είναι το γνωστό της σειράς, μουσική, χορός, κίνηση. Οι θεατές χορεύουν ασταμάτητα, τα θεωρεία σείονται, οι τρομπετίστες σολάρουν,μια χοντρή κυρία διαμαρτύρεται σε ένα γκαρσόν για την σούπα της, που είναι κρύα, εκτελώντας ταυτόχρονα χορευτικό. Πρόκειται για χαρακτηριστική καταγραφή ατμοσφαιρας αμερικάνικου swing club της δεκαετιας του τριάντα και για μια αποτυχημένη απόπειρα του στούντιο να αντικαταστήσει την Μπέττυ με την Σάλι. Πλησιάζοντας προς την δεκαετία του '40 η Μπέττυ έχει ψηλώσει, τα πόδια της έχουν μακρύνει, το ντύσιμο της γίνεται πιο μοντέρνο προκειμένου να προσαρμοστεί στο πρότυπο ομορφιάς της νέας εποχης. Η σειρά όμως σημείωνε ήδη σοβαρή κάμψη και οι Φλέισερ θεώρησαν πως η νέα χορευτική μοδα του swing ήταν αταίριαστη με το προφίλ της ηρωίδας. Το κοινό δεν έδειξε διατεθιμένο να αποχωριστεί την Μπέττυ για χάρη της ξανθιάς αντικαταστάτριάς της και η σειρά συνεχίστηκε ως είχε μέχρι το 1939 που ολοκληρώθηκε η παραγωγή της.
Τα κόμικ συνέχειας
H Μπέττυ πρωταγωνίστησε σε ένα κόμικ συνέχειας του 1934 που εκδιδόταν από την King Features Syndicate, η οποία σήμερα κρατά τα εκδοτικά δικαιώματα της ηρωίδας. Το κόμικ είχε για τίτλο το όνομα της Μπέττυ και σχεδιαζόταν από τον Bud Counihn που είχε εργαστεί ως βοηθός του Chik Young στην Blondie. Ο κινηματογραφικός χαρακτήρας όμως - που είχε ήδη κερδίσει έδαφος - επισκίασε την εκδοτική απόπειρα με αποτέλεσμα το κόμικ να μην σημειώσει την αναμενόμενη επιτυχία. Παρόλα αυτά η έκδοσή του συνεχίστηκε μέχρι τo 1937. Σε μια άλλη της απόπειρα, η King Feature, προσπάθησε να καθιερώσει ένα κόμικ συνέχειας βάζοντας επιτυχημένους ήρωές της να συμπρωταγωνιστήσουν. Έτσι ο Little Jimmy, 1936, o Henry, 1935 και ο Little King, 1936 βρέθηκαν συμπρωταγωνιστές.
Η Μπέττυ Μπουπ και ο Ποπάϋ στην πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων με ήρωα τον Ποπάϋ με τον τίτλο "Popeye the Sailor" του 1933.
Ένας από αυτούς του ήρωες της King Features, ο Ποπάϋ ο ναύτης, συνέχισε την καριέρα του στο Χόλυγουντ και έγινε μεγάλος σταρ του κινηματογράφου.
Betty Boop and Felix
Από το 1984 έως το 1988 κυκλοφορούσε το κόμικ Betty Boop and Felix που εξέδιδαν οι γιοί του Mort Wallker, Brian, Neal, Greg and Morgan.
Το εξώφυλλο του Hays Code
Hays Code
Το ανάλαφρο στυλ και η αφοπλιστική αθωότητα της ηρωίδας προσελκύουν παθιασμένους θαυμαστές αλλά και φανατικούς ηθικολόγους εχθρούς που την αντιμετωπίζουν ως πέτρα του σκανδάλου και της φορτώνουν την ευθύνη για όλα τα στραβά τούτης της μάταιης ζωής. Ο καρτουνίστας των Φλέισερ Myron Waldman μας πληροφορεί ότι το φιλμ Boilesque του 1933 απαγορεύτηκε στην Φιλαδέλφεια επειδή το περιεχόμενό του θεωρήθηκε τολμηρό. Την ίδια χρονιά η αυτολογοκρισία του στούντιο, παρακινούμενη από παράπονα για έντονα σεξουαλικά υπονοούμενα στο περιεχόμενο της σειράς, οδηγεί στην αφαίρεση της καλτσοδέτας από το αριστερό πόδι της Μπέττυ, η οποία όμως επανατοποθετήθηκε σύντομα μετά από απαίτηση του φανατικού της κοινού.
Έναν χρόνο αργότερα, και ενώ η Boop-o-mania βρίσκεται στο απόγειο, η τραγουδίστρια Helen Kane απαίτησε από το στούντιο αποζημίωση 250.000 δολαρίων, ισχυριζόμενη πως η Μπέττυ της είχε κλέψει το σλόγκαν boop-oop-a-doop και η καριέρα της είχε υποστεί κάμψη. Όταν η υπόθεση έφτασε στο δικαστήριο άλλοι καλλιτέχνες κατέθεσαν ότι είχαν χρησιμοποιήσει το σλόγκαν πριν από την Kane, η οποία έχασε τελικά την υπόθεση.
Το 1934 η λογοκρισία, προερχόμενη μέσα από το Χόλυγουντ, χτύπησε την πόρτα της Μπέττυ με την μορφή του καταστροφικού Hays Code. Η Μπέττυ αναγκάζεται να παίξει το καλό κορίτσι, σε κάποιες περιπτώσει γίνεται και νοικοκυρά. Για τις ανάγκες του καινούργιου της ρόλου το φόρεμά της μακραίνει ενώ προστίθενται και μερικά κουμπιά στο ντεκολτέ της. Οι παθιασμένοι υποψήφιοι μνηστήρες εξαφανίζονται και η ηρωίδα απογυμνώνεται σιγά σιγά από τα χαρακτηριστικά που την οδήγησαν στην κορυφή. Σε μια προσπάθεια να την βοηθήσει να επανακάμψει, το στούντιο, εγκαινιάζει έναν καινούργιο χαρακτήρα, τον Pudgy, ένα ημίαιμο κουτάβι που τις προκαλεί μπελάδες. Μετά την αποδόμησή της, και ενώ ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκεται προ των πυλών, η ζήτηση για τις ταινίες της Μπέττυ Μπουπ μειώθηκε αισθητά, τόσο στην Αμερική όσο και στον εξωτερικό. Όπως κάθε θρύλος που σέβεται τον εαυτό του, η Μπέττυ, έζησε γρήγορα και πέθανε νέα. Η παραγωγή της σειράς τερματίστηκε το 1939 με το φιλμ Rhythm on a Reservation, συμπληρώνοντας ογδόντα εννέα (89) επεισόδια.
Έκτοτε η Μπέττυ θεωρείται μια από τις πιο εμπορικές φιγούρες όλων των εποχών, ικανή να πουλήσει οτιδήποτε, και αναγνωρίσιμη όσο άλλοι μύθοι του Χόλυγουντ όπως η Μαίριλυν Μονρόε και ο Έλβις Πρίσλεϋ. Εξαιτίας της τζαζ ατμόσφαιρας των ταινιών της, συνδέθηκε στενά μ’ αυτό το είδος μουσικής και στην συνέχεια βρήκε μεγάλη απήχηση στην Ευρώπη και στην Ασία, ως χαρακτηριστική εκπρόσωπος της Αμερικάνικης κουλτούρας. Το ιαπωνικό κοινό παρακολούθησε με ενθουσιασμό το έγχρωμο A Language All My Own του 1935, στο οποίο η Μπέττυ ταξιδεύει στο Τόκυο, πετώντας με ένα ροζ αεροπλάνο, και δίνει παράσταση για ένα ένθερμο κοινό που την αποθεώνει. Αναφέρεται πως ο Σαρτρ παρακολουθούσε μανιωδώς τις ταινίες της ηρωίδας που προβάλονταν στο Παρίσι, ενώ η Γετρούδη Στάιν ισχυριζόταν πως ήταν μπουπόφιλη (!) (boop-o-phile).
Το 1970 η Μπέττυ αποκτά μεγάλη δημοτικότητα στο Λονδίνο εξαιτίας κάποιων φιλμς, της πρώτης περιόδου της, που αναδομούνται και ξαναπαίζονται σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Αντίστοιχες αναπαλαιώσεις συμβαίνουν σε πολλές χώρες του κόσμου και συντελούν στο χτίσιμο ενός παγκόσμιου εμπορικού κολοσσού που ακούει στο όνομα Μπέττυ Μπου και μεταφράζεται στην παραγωγή και διάθεση κάθε είδους αντικειμένων, ρούχων, αξεσουάρ, παιχνιδιών, βιβλίων, περιοδικών κτλ.
Τα δικαιώματα και η τηλεοπτική καριέρα
Το 1955 εκατόν δέκα φιλμς της σειράς Betty Boop πουλήθηκαν στην τηλεοπτική εταιρία διανομής U.M. & M. TV Corporation η οποία την αμέσως επόμενη χρονιά αγοράστηκε από την National Telefilm Associate (ΝΤΑ). Η ΝΤΑ το 1980 μετονομάζεται σε Republic Pictures και αυτήν την στιγμή είναι θυγατρική της Viacom, που ανήκει στην Paramount, πράγμα που σημαίνει πως, κάνοντας έναν μικρό κύκλο, τα κινηματογραφικά δικαιώματα της σειράς επέστρεψαν στην μητρική εταιρεία.
Η Μπέττυ εμφανίστηκε στην τηλεόραση σε δυο ειδικές παραγωγές της δεκαετίας του '80. Η πρώτη είχε τίτλο The Romance of Betty Boop (1984) και η δεύτερη The Betty Boop Movie Mystery (1989). Διατίθενται σε Dvd, ως μέρος της σειράς Advantage Cartoon Mega Pack. Τα τηλεοπτικά δικαιώματα της σειράς κατέχει αυτήν την στιγμή η Trifecta Entertainment & Media Advantage Cartoon Mega Pack.
==========================================================================
