Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Υπό έκδοση δύο βιβλία του Βασίλη Κοτρωνιά πάνω στην Ινδική του Βασιλιά.



Στις υπό έκδοση νέες κυκλοφορίες σκακιστικών βιβλίων του εκδοτικού οίκου Quality Chess βρίσκονται και δύο βιβλία του Βασίλη Κοτρωνιά. Πρόκειται γιά τον δεύτερο και τρίτο τόμο της συγγραφικής του εργασίας πάνω στην Ινδική του Βασιλιά. Ο πρώτος τόμος της εργασίας αυτής του Βασίλη Κοτρωνιά έχει τον τίτλο "Kotronias on the King’s Indian – Vol 1 - Fianchetto Systems" και κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2013.

Οι τίτλοι των δύο βιβλίων του Βασίλη Κοτρωνιά που θα εκδοθούν σύντομα είναι: "Kotronias on the King’s Indian – Vol 2 – Mar del Plata I" και "Kotronias on the King’s Indian – Vol 3 – Mar del Plata II ". Αναμένεται να κυκλοφορήσουν την χρονική περίοδο μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου 2015.

Ακολουθεί η λίστα των υπό έκδοση σκακιστικών βιβλίων του εκδοτικού οίκου Quality Chess:

Ilya Maizelis                           The Soviet Chess Primer
Tiger Hillarp Persson              The Modern Tiger
Mauricio Flores Rios              Chess Structures – A Grandmaster Guide
Parimarjan Negi                     Grandmaster Repertoire – 1.e4 vs The Sicilian I
Vassilios Kotronias             Kotronias on the King’s Indian – Vol 2 – Mar del Plata I
Vassilios Kotronias             Kotronias on the King’s Indian – Vol 3 – Mar del Plata II 
Mihail Marin                           Learn from the Legends – Hardback Edition 
Tigran Petrosian                      Python Strategy 
Boris Gelfand                         Positional Decision Making in Chess  5
John Shaw                             Playing 1.e4 – A GM Guide – Caro-Kann, 1…e5 & Minor Lines
Emanuel Berg                        Grandmaster Repertoire 16 – The French Defence Vol 3
Boris Avrukh                         GM Repertoire – 1.d4 The Catalan
Lars Schandorff                     Grandmaster Repertoire 20 – Semi-Slav
Tibor Karolyi                         Mikhail Tal’s best games 2 – World Champion 





Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Ένα σκακιστικό πρόβλημα του Eugene Beauharnais Cook.



Ένα σκακιστικό πρόβλημα του Eugene Beauharnais Cook  θα μελετήσουμε σήμερα.

Ο Eugene Beauharnais Cook (19/05/1830 New York City - 19/03/1915 Hoboken {New Jersey}) υπήρξε αμερικανός σκακιστικός συνθέτης και σκακιστής.
Ήταν πολύ καλός σκακιστικός συνθέτης ο οποίος έιχε τιμηθεί από τους σύγχρονούς του. Μάλιστα ο Samuel Loyd του αφιέρωσε το βιβλίο του "Chess Strategies", ενώ πολλοί από τους θαυμαστές του του αφιέρωναν σκακιστικά τους προβλήματα.

Το 1868 ο Cook συνέγραψε με τους επίσης σκακιστικούς συνθέτες W.R. Henry and C.A. Gilberg την συλλογή σκακιστικών προβλημάτων "American Chess Nuts".

 
Το εξώφυλλο του βιβλίου "American Chess Nuts".


Είχε στην κατοχή του την τρίτη μεγαλύτερη συλλογή σκακιστικών βιβλίων στην εποχή του, η οποία περιείχε περίπου 2.500 βιβλία και η οποία μετά τον θάνατό του δωρίσθηκε στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Princeton.


Το σκακιστικό πρόβλημα:

 

Παίζει ο λευκός και κάνει ματ σε τρείς (3) κινήσεις.

Eugene B. Cook
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό: Illustrated London News στις 6η Ιανουαρίου 1855.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

"Chess in America" - Ένα παλαιό άρθρο από το 1888.





Άρθρο γραμμένο από τον Henry Sedley με τον τίτλο "Chess in America" το οποίο δημοσιεύθηκε στο μηνιαίο αμερικανικό περιοδικό "Harper's New Monthly Magazine", Τόμος 76, Έκδοση 454, Μάρτιος 1888.


 Το τετρασέλιδο άρθρο ήταν "στολισμένο" με δύο λιθογραφίες που παρίσταναν δύο από τους κορυφαίους σκακιστές της εποχής, τον Paul Morphy και τον Captain George Henry Mackenzie.



Η σελίδα με την λιθογραφία του Paul Morphy.



 
 Η σελίδα με την λιθογραφία του Captain George Henry Mackenzie.





Το πλήρες άρθρο στις ακόλουθες φωτογραφίες.




Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Όμορφες παρτίδες του Magnus Carlsen και του Viswanathan Anand.




 
Και ενώ το ματς γιά τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή μεταξύ του Magnus Carlsen και του Viswanathan Anand καλά κρατεί και είναι σίγουρα πολύ πιό ενδιαφέρον από την προηγούμενη μεταξύ τους αναμέτρηση γιά τον παγκόσμιο τίτλο, ας δούμε από μία παλαιότερη παρτίδα των δύο μονομάχων με άλλους σκακιστές.

Οι συγκεκριμένες παρτίδες είναι πολύ όμορφες και θεωρούνται από τις καλύτερές τους.


Στην πρώτη παρτίδα η οποία παίχτηκε το 2004 στο τουρνουά Wijk aan Zee, ο δεκατετράχρονος τότε Magnus Carlsen ως λευκός αντιμετωπίζει τον Ολλανδό GM Sipke Ernst με τα μαύρα. Το άνοιγμα είναι Άμυνα Caro-Kann: Κλασική Βαριάντα. Κύριες γραμμές (B19).


Magnus Carlsen vs Sipke Ernst 
Wijk aan Zee C Group (2004) 1-0



Η δεύτερη παρτίδα μεταξύ του Ρώσου GM Sergey Karjakin με τα λευκά και του Viswanathan Anand με τα μαύρα, παίχτηκε το 2006 στο τουρνουά Corus Wijk aan Zee. Το άνοιγμα είναι Σικελική Άμυνα: Βαριάντα Najdorf: Αγγλική Επίθεση (B90).


Sergey Karjakin vs Viswanathan Anand
 Corus Wijk aan Zee (2006) 0-1

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Απλές, καθημερινές στιγμές.

Τρεις φωτογραφίες από απλές, καθημερινές στιγμές τριών κορυφαίων σκακιστών του 20ου αιώνα.
 


Ο Bobby Fischer ενώ απολαμβάνει το "μαλλί της γριάς" (1961).



 
Ο Miguel Najdorf μελετά μία παρτίδα ενώ τρώει την σούπα του (δεκαετία 1960).



 
Ο Samuel Reshevsky μελετά μία παρτίδα ενώ η σύζυγός του σερβίρει το τσάι (1943).




Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Παίζοντας σκάκι στο δρόμο και διαβάζοντας ποίηση γιά τον δρόμο.

Εικόνες σε άσπρο και σε μαύρο, παλιές, καινούργιες, απεικονίζουν το παιχνίδι του σκακιού στο δρόμο. Και μαζί η ποίηση γιά τον κάθε λογής δρόμο που παίρνουμε ή που αφήνουμε. Γιά δρόμους αδιάβατους και γιά δρόμους χιλιοπερπατημένους, δρόμους πραγματικούς μα και δρόμους της καρδιάς, του ονείρου, του φόβου, της ελπίδας, της μοναξιάς, του έρωτα, του θανάτου μα και της ανάστασης! Και σαν να ακούω σε μιά γωνιά του δρόμου την Κατερίνα Γώγου να μονολογεί: "Πάνω κάτω η Πατησίων"...





Βραδυνοί σκακιστές στους δρόμους της Καλκούτα στην Ινδία. Φωτογραφία του Manjit Singh Hoonjan. 


Ο δρόμος

Ειν’ ένας δρόμος μακρύς και σιωπηλός.
Βαδίζω στο σκοτάδι και παραπατώ και πέφτω
και σηκώνομαι και με πόδια τυφλά πατώ πέτρες βουβές και ξερά φύλλα
και κάποιος πίσω μου κάνει το ίδιο:
αν σταματήσω, σταματάει.
Αν τρέξω, τρέχει. Στρέφομαι κανείς.
Τα πάντα σκοτεινά και δίχως έξοδο
και στρίβω και ξαναστρίβω σε γωνιές που πάντα βγάζουνε στο δρόμο
όπου κανένας δεν περιμένει, δε μ’ ακολουθεί
όπου εγώ ακολουθώ κάποιονε που παραπατά και που σηκώνεται
και λέει βλέποντας- με: κανείς.
Οκτάβιο Παζ



 
Παίζοντας σκάκι με τους "masters" στην Market Street του Σαν Φρανσίσκο.


Δρόμοι παλιοί

Δρόμοι παλιοὶ ποὺ ἀγάπησα καὶ μίσησα ἀτέλειωτα
κάτω ἀπ᾿ τοὺς ἴσκιους τῶν σπιτιῶν νὰ περπατῶ
νύχτες τῶν γυρισμῶν ἀναπότρεπτες κι ἡ πόλη νεκρὴ
Τὴν ἀσήμαντη παρουσία μου βρίσκω σὲ κάθε γωνιὰ
κᾶμε νὰ σ᾿ ἀνταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο τοῦ τόπου μου κι ἐγὼ
Ξεχασμένος κι ἀτίθασος νὰ περπατῶ
κρατώντας μία σπίθα τρεμόσβηστη στὶς ὑγρές μου παλάμε.ς
(Καὶ προχωροῦσα μέσα στὴ νύχτα χωρὶς νὰ γνωρίζω κανένα
κι οὔτε κανένας μὲ γνώριζε.)
Μανώλης Αναγνωστάκης




 
Παρτίδα σκάκι σε κάποιον δρόμο του Μπαλί.


Ο Δρόμος Που Δεν Πήρα

Ήταν δυο δρόμοι που αποκλίναν μες στο δάσος.
Μα δεν μπορούσα να τους πάρω και τους δύο
Χωρίς να γίνω ο ίδιος δύο∙ λυπημένα
Ακολουθούσα με το βλέμμα μου τον ένα
Για να τον χάσω μες στη χλόη σ’ ένα σημείο.

Πήρα τον άλλον κι έμοιαζε καλά να κάνω∙
Ίσως και να ’χε ένα δικαίωμα παραπάνω
Όντας πιο θαλερός, λιγότερο φθαρμένος,
Μ’ όλο που ως προς αυτό σχεδόν δεν διαφέραν∙
Ήταν κι αυτός περίπου εξίσου πατημένος.

Κι οι δυο ξετυλιγόνταν σκεπασμένοι ακόμη
Φύλλα πρωινά, ίδιοι απαράλλαχτοι, όμως
Κράτησα εγώ τον πρώτο για μιαν άλλη μέρα∙
Αν κι οδηγώντας σ’ άλλους δρόμους κάθε δρόμος
Επιστροφή δεν έχουν όσο ξέρω οι δρόμοι.

Θα λέω με στεναγμό σαν θα ’μαι πολύ γέρος,
Βρήκα δυο δρόμους που αποκλίναν σ’ ένα μέρος
Και πήρα αυτόν που ’χε περπατηθεί πιο λίγο
(χωρίς να θέλω και τον άλλον ν’ αποφύγω)∙
Κι άλλαξε αυτό για πάντα τη ζωή μου.
Ρόμπερτ Φροστ



 
Παίζοντας σκάκι στο Hyde Park του Λονδίνου το 1952.


Στο δρόμο της μεσημβρίας

Είχαν περάσει εκείνες οι νύχτες
που έκανα παρέα
με τη βροχή κι ένα τσιγάρο.
Έλεγα πως ήταν πια
κάτι από εφιαλτικό παραμύθι.
Επέστρεψαν πιο άγριες,
δείχνουν τα κοφτερά τους δόντια
Χτυπάει το νερό πάνω στις τέντες
μαζί με την οργισμένη φωνή
της κατάθλιψης
που επιστρέφει νικήτρια
να καθίσει στο θρόνο της.
Δεν είναι ο φόβος
μηδέ η απειλή του θανάτου,
είναι ο πόνος
για το έργο που κάθε βράδυ
παίζεται σ' επανάληψη
μέχρι ~ ματωμένος ~
κι ανεπίγνωστα θανατωμένος για καιρό
να σηκώσεις κεφάλι
πάνω απ' τα σύννεφα
-που καμία σχέση δεν έχουν
με το Χαμόγελο της Τζοκόντα
ή την Κοντέσσα Εστερχάζυ-
να δεις το γαλάζιο τ' Ουρανού.
Μη μου μιλάς εμένα
για υψίστης ασφαλείας σίδερα
γιατί ξέρω από υψίστης καταδίκης μαύρες ώρες
δίχως διέξοδο,
Κι όσοι με χαμόγελο εστέτ
[ή ακριβά πληρωμένο
ή με συμβόλαιο ιερατικό
ή γνώση των νόμων κίνησης των Συμπάντων]
συναντήθηκαν κι απρεπώς επράξαν
- ελαφρά τη καρδία -
ό,τι επράξαν...
Ας προχωράνε στο δικό τους Φως.
Στα σκοτάδια ο πόνος βράζει με το αίμα
και τη σεροτονίνη με τις ενδορφίνες
να κυνηγάνε τη ζωή και το θρόϊσμα του θανάτου....
Ελένη Ζάχαρη




Παρτίδα σκακιού στο πάρκο Kalmegdan του Βελιγραδίου.


Όταν στους δρόμους

Όταν στους δρόμους βροντούσαν τα τύμπανα
Οι επιστροφές σκοτώναν τις ελπίδες

Κρατώ το χέρι σου μες στο σκοτάδι
Και προχωρώ
Εσύ και δυο άστρα που επιζήσαν
Οι μόνοι μου συνοδοί
Τα σχέδια που δεν πρόφτασα να χαράξω
Κι οι φαντασίες του σύννεφου στο ηλιοβασίλεμα
Σημαδεύουν την αρνητική πορεία
Δεν μένει παρά να πλαγιάσουμε στον κάμπο
Και ν’ αγαπήσουμε το πρώτο μαρτολούλουδο που δεν έκοψες
Αυτοί που μας αγάπησαν πεθάναν πριν μας μισήσουν
Αυτούς που θ΄αγαπούσαμε τους υπόταξε η λογική

Παιδιά σαν ήμασταν δεν παίξαμε ποτέ
Έφηβοι δεν κλάψαμε
Σαν γίναμε άντρες λησμονήσαμε το γέλιο
Πώς θέλετε να πάψουμε να νοσταλγούμε

Καθισμένη στα βράχια δαγκώνεις πικρόριζες
Κι ένας αγέρας επιβίωσης φυσάει απ’ τις σχισμές των ματιών σου
Έχω το φέρσιμο των σκοτωμένων Άγγλων ποιητών που τους διάβασα στα βιβλία
Συλλογίζομαι αυτούς που έφυγαν από κοντά μας σιωπηλά και με διάκριση τόση
Άλλοι χάθηκαν σε πλοία ναυαγισμένα άλλοι αφανίστηκαν από σιβυλλικές ασθένειες άλλοι δολοφονήθηκαν
Ζούμε στη βασιλεία της διασποράς
Η κάθε μέρα και μια εφήμερη προέκταση
Κάθε βράδυ οι εραστές ζητούν απόμερες γωνιές
Κάθε άνθρωπος ανακαλύπτει κάποτε το αδύνατο ενός γυρισμού
Κι όμως δεν αντιστέκεται αποκτά συνήθειες
Διασταυρώνει το σπέρμα του με καινούργιες γυναίκες
Υποβάλλει τη μνήμη του σε συνεχή αφαίρεση
Και τέλος φεύγει από κοντά μας

Όταν στους δρόμους ξαναβροντήσουν τα τύμπανα
Θα ξεριζώσω τη φωνή μου
Και θ’ αγαπήσω δυο φορές το σχήμα της σιωπής σου. 
Κλείτος Κύρου



























Δύο ηλικιωμένοι παίζουν σκάκι στο Clarmont της Καλιφόρνια στα 1952. Φωτογραφία του Ed Clark.


Ο δρόμος βάφτηκε

Ο μικρός Πιερότος
όταν την Κολομπίνα αγάπησε
έστυψε τη στολή του
πλημμύρισε το δρόμο χρώματα
κι ύστερα
σαν το κεράκι κάηκε
Δημήτρης Λιοσάτος






Μία παρτίδα σκακιού σε πάρκο της πόλης Lviv της Ουκρανίας. Φωτογραφία του Thomas Alboth.


Ο Δρόμος

Τώρα μακραίνουνε
πύργοι,παλάτια
κλαίνε μου οι θύμησες,
κλαίνε τα μάτια.

Τώρα θανάσιμη
νύχτα με ζώνει,
μέσα μου ογκώνονται
οι άφραστοι πόνοι.

Μ`είδαν,προσπέρασαν
όσοι αγαπάω,
μόνος απόμεινα
κι έρημος πάω.

Πόσο τ`ανέβασμα
του άχαρου δρόμου !
Στρέφω κοιτάζοντας
προς τ`όνειρό μου.

Μόλις και φαίνονται
οι άσπρες εικόνες,
τ`άνθη,χαμόγελα
μες στους χειμώνες.

Αεροσαλεύουνε
κρίνοι και χέρια,
ήλιοι τα πρόσωπα,
μάτια τ`αστέρια.

Είναι και ανάμεσα
σ`όλα η αγάπη,
στο πρωτοφίλημα
κόρη που εντράπει.

Κι όλο μακραίνουνε
πύργοι,παλάτια
κλαίνε μου οι θύμησες,
κλαίνε τα μάτια...
Κώστας Καρυωτάκης





Παίζοντας σκάκι στην οδό Claremont Road το 1994 στο Λονδίνο. Με κομμάτια αποτελούμενα από διάφορα αντικείμενα σε μία υπαίθρια σκακιέρα κατά την διάρκεια της κατάληψης διαμαρτυρίας ενάντια στα σχέδια της Βρετανικής κυβέρνησης αναφορικά με την  κατασκευή δρόμου που θα επέφερε δυσμενείς επιπτώσεις αλλά και ξεσπίτωμα πολλών κατοίκων της περιοχής. Φωτογραφία του Gideon Mendel.



 Κρασί  στους αλήτικους δρόμους 

Θα μποϱούσα να ϰάνω ϰάτι xειϱότεϱο
απ’ το να ϰάϑομαι στους αλήτιϰους δϱόμους
πίνοντας ϰϱασί,

απ’ το να ƶέϱω πως τίποτα δεν έxει σημασία τελιϰά
να ƶέϱω πως δεν υπάϱxει πϱαɣματιϰή διαφοϱά
ανάμεσα σε πλούσιους ϰαι φτωxούς
να ƶέϱω πως η αιωνιότητα δεν είναι ούτε
νηφάλια ούτε μεϑυσμένη,
να ƶέϱω όλα τούτα, νέος
ϰαι να ‘μαι ποιητής,

Θα μποϱούσα να ήμουν επιxειϱηματίας ϰαι να λέω
τϱομεϱές ϐλαϰείες ϰαι να πιστεύω πως ο Θεός
νοιάzεται ɣια μένα,

αντί ɣι’ αυτό έϰατσα σταυϱοπόδι σε μοναxιϰές
παϱόδους ϰαι ϰανείς δεν με είδε, μόνο το μπουϰάλι
είδαν ϰι αυτό είxε αδειάσει

ϰι έϰανα έϱωτα σε ϰαλαμποϰοxώϱαφα
ϰαι σε νεϰϱοταφεία

ɣια να μάϑω πως οι νεϰϱοί δεν ϰάνουν φασαϱία
ɣια να μάϑω πως τα ϰαλαμπόϰια μιλάνε
(το ’να στ’ άλλο με xέϱια ɣέϱιϰα ƶεϱά)

έϰατσα στα σοϰάϰια νιώϑοντας τα φώτα του νέον
ϰαι ϰοιτώντας τους επιστάτες της μητϱόπολης
να στύϐουν τις πατσαϐούϱες τους ϰάτω στα
σϰαλιά της εϰϰλησίας.

Κάϑομαι πίνω ϰϱασί
ϰαι αɣιάzω στις ɣϱαμμές του τϱένου

απ’ το να είμαι εϰατομμυϱιούxος ϰαι πάλι πϱοτιμώ
να σωϱιάzομαι με ϰάποιον άμοιϱο ϰαι φτηνό ουίσϰι
στην πόϱτα μιας αποϑήϰης, με ϑέα μεɣάλα ηλιοϐασιλέματα
σε xοϱταϱιασμένους αɣϱούς του σιδηϱοδϱόμου

να ƶέϱω πως όσοι ϰοιμούνται στο ποτάμι
έxουν μάταια όνειϱα, να ‘μαι σταυϱοπόδι
μες στη νύxτα ϰαι να ɣνωϱίzω τα πάντα

να ‘μαι μοναxιϰός σϰοτεινός
με το οπτιϰό νεύϱο παϱατηϱητής
του διαμαντιού του ϰόσμου
που στϱοϐιλίzεται.
Τζακ Κέρουακ





Δύο υπερήλικες παίζουν σκάκι σε ένα παγκάκι του Central Park στην πόλη της Νέας Υόρκης τον Μάϊο του 1946.


Ο Δρόμος

Θαμπός ο δρόμος την αυγή, χωρίς σκιές· λαμπρός σαν ήχος κίτρινος πνευστών το μεσημέρι με τον ήλιο. Tα αντικείμενα, τα κτίσματα στιλπνά και η πλάσις όλη με πανηγύρι μοιάζει, χαρούμενη μέσα στο φως, σαν πετεινός που σ’ έναν φράχτη αλαλάζει.
Aμέριμνος ο δρόμος εξακολουθεί, σαν κάποιος που σφυρίζοντας (αέρας της ανοίξεως σε καλαμιές) αμέριμνος διαβαίνει, και όσο εντείνεται το φως, η κίνησις των διαβατών, πεζών και εποχουμένων, στον δρόμο αυξάνει και πληθαίνει.

    Oι διαβάται αμέτρητοι. Aνάμεσα σε αγνώστους ποιητάς και αγίους ανωνύμους, ανάμεσα σε φορτηγά διαδρομών μεγάλων, όλοι, αστοί και προλετάριοι διαβαίνουν, όλοι υπακούοντες σε κάτι, σε κάτι συχνά πολύ καλά μασκαρεμένο (τουτέστιν υπακούοντες στην Mοίρα) άλλοι πεζοί και άλλοι μετακινούμενοι με τροχοφόρα, με οχήματα λογής-λογής, τροχήλατα ποικίλα, μέσ’ στην βοή διαβαίνοντες και την αντάρα, με Σιτροέν, με Kαντιλλάκ, με Bέσπες και με κάρρα.

     O δρόμος, σκυρόστρωτος ή με άσφαλτο ντυμένος, από παντού πάντα περνά – Aθήνα, Mόσχα, Γιαροσλάβ, Λονδίνο και Πεκίνο, από την Σάντα Φε ντε Mπογκοτά και την Γουαδαλαχάρα, την Σιέρρα Mάντρε Oριεντάλ και τις κορδιλλιέρες, μέσ’ από τόπους ιερούς σαν τους Δελφούς και την Δωδώνη, μέσ’ από τόπους ένδοξους, όπως τα Σάλωνα, όπως η γέφυρα της Aλαμάνας, καθώς και από άλλα μέρη ξακουστά, σαν την κοσμόπολι εκείνη, που ηδυπαθώς την διασχίζει ο γκρίζος Σηκουάνας.

     Όμως ο δρόμος, αν και από παντού περνά, δεν είναι πάντα της αμεριμνησίας ή της συνήθους συλλογής. Kαμιά φορά φωνές ακούονται την νύκτα, φωνές μιας γυναικός που άνδρες πολλοί σ’ ένα χαντάκι την βιάζουν, ή άλλες φορές, άλλες φωνές – εκείνο το δυσοίωνο παράγγελμα: “Στον τόπο !” που μέγαν τρόμον έσπερνε μέσ’ στις ψυχές των οδοιπόρων, όταν μαχαίρια άστραφταν και καριοφίλια ή γκράδες, εμπρός στα στήθη των ταξιδιωτών, όταν στον δρόμο αυτόν, μοίρα κακή τούς έριχνε στα χέρια των ληστανταρτών, που φουστανέλλα λερή φορώντας, έτσι καθώς προβάλλανε από την μπούκα μιας σπηλιάς, με παλληκάρια μοιάζανε του Oδυσσέα Aνδρούτσου, σαν νάταν ο τόπος το Xάνι της Γραβιάς και οι ταξιδιώται τούτοι, στρατιώται του Kιοσέ Mεχμέτ ή του Oμέρ Bρυώνη – έτσι, καθώς απ’ το Πικέρμι ξεκινώντας, περνώντας μέσ’ απ’ την Nταού Πεντέλη, από τον δρόμο αυτόν, προς μονοπάτια δύσβατα τους λόρδους οδηγούσαν (ξανθά παιδιά της Iνγκλιτέρας που στην Eλλάδα ήρθανε και αγιάσαν) με τα χαντζάρια οι λησταί κεντρίζοντάς τους (ω Eδουάρδε Xέρμπερτ ! ω Bάινερ, ντε Mπόυλ και Λόυντ !) ώσπου να φθάσουν σε σίγουρα λημέρια, κοντά στη Σκάλα του Ωρωπού, στου Δήλεσι τα μέρη, για λύτρα βασιλικά ή για μαχαίρι (στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Xρυσό κριάρια) για λύτρα βασιλικά ή για σφαγή (για δες καιρό που διάλεξε ο Xάρος να με πάρη) ενώ ο χειμώνας τέλειωνε και ζύγωνε η Λαμπρή, και μύριζε παντού πολύ το πεύκο, το θυμάρι, για λύτρα βασιλικά ή για σφαγή, (ω Aρβανιτάκη Tάκο ! ω Aρβανιτάκη Xρήστο ! ω Γερογιάννη και μαύρε εσύ Kαταρραχιά !) για λύτρα βασιλικά ή για σφαγή, κοντά στη Σκάλα του Ωρωπού, στου Δήλεσι τα μέρη.
Kαι ο δρόμος εξακολουθεί, με ανάλογα στοιχεία και από παντού πάντα περνά (Γκραν Kάνυον, Mακροτάνταλον, Aκροκεραύνια, Άνδεις) από τις όχθες του Γουαδαλκιβίρ που όλη την Kόρδοβα ποτίζει, από τις όχθες του Aμούρ και από τις όχθες του Zαμβέζη, ο δρόμος από παντού περνά, σκληρός, σκληρότατος παντού, τόσο, που πάντοτε αντέχει, στα βήματα όλων των πεζών και στην τριβή των βαρυτέρων οχημάτων, μέσ’ από πόλεις και χωριά, βουνά, υψίπεδα και κάμπους, από τις λίμνες τις Φινλανδικές, την Γη του Πυρός και την Eστραμαδούρα, έως που ξάφνου, κάθε τόσο, μια πινακίς, μη ορατή παρά στους καλουμένους, πάντα εμφανίζεται για τον καθένα, όπου και αν βρίσκονται οι γηγενείς και οι ταξιδιώται, μια πινακίς με γράμματα χονδρά και απλά που γράφει: “Tέρμα εδώ. Eτοιμασθήτε. O ποταμός Aχέρων”.

      Tην ίδια στιγμή, όποια και αν είναι η χώρα, όποιο και αν είναι το τοπίον, γίνεται μια τελευταία Bενετιά μ’ ένα Kανάλε Γκράντε – όραμα πάντα θείον και των αισθήσεων χαιρετισμός στερνός – μια τελευταία Bενετιά στις αποβάθρες της οποίας γονδόλες μαύρες περιμένουν (πήγα να πω σαν νεκροφόρες) και ένας περάτης γονδολιέρης, ωχρός και κάτισχνος μα δυνατός στα μπράτσα, τους τερματίζοντας κάθε φορά καλεί: “Περάστε, κύριοι, απ’ εδώ. Tούτη είναι η βάρκα σας. Eμπάτε.” Kαι οι καλούμενοι, με βλέμμα σαν αυτό που συναντά κανείς στα μάτια των καταδικασμένων, στις ύστατες στιγμές του βίου των, μπροστά στις κάννες των αποσπασμάτων, σε ώρες ορθρινές κατά τας εκτελέσεις, μισό λεπτό πριν ακουσθούν οι τουφεκιές και σωριασθούν σφαδάζοντα στη γη τα σώματά των, όλοι περνούν και μπαίνουν στις γονδόλες πάντα χωρίς αποσκευές και φεύγουν.
Kαι ο δρόμος εξακολουθεί, σκληρός, σκληρότερος παρά ποτέ, σκυρόστρωτος ή με άσφαλτο ντυμένος, και μαλακώνει μόνο, όποια και αν είναι η χώρα, όποιο και αν είναι το τοπίον, κάτω από σέλας αγλαόν αθανασίας, μόνον στα βήματα των ποιητών εκείνων, που οι ψυχές των ένα με τα κορμιά των είναι, των ποιητών εκείνων των ακραιφνών και των αχράντων, καθώς και των αδελφών αυτών Aγίων Πάντων.
Aνδρέας Εμπειρίκος




Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

Μία πανέμορφη σπουδή του Mark Savelevich Liburkin.

 
Mark Savelevich Liburkin (1910-1953)


Μία πολύ όμορφη σπουδή του Ρώσου Mark Savelevich Liburkin θα μελετήσουμε σήμερα. Η σπουδή αυτή πρωτοδημοσιεύθηκε στο Wieczerniaja Moskwa το 1932.

Ο λευκός έχει μία συντριπτική διαφορά υλικού αλλά θα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός καθώς ο μαύρος απειλεί με ματ μετά από την προώθηση γ1=Β#.




Παίζει ο λευκός και κερδίζει.


Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Μιά παλαιά φωτογραφία από το ισχυρό τουρνουά του Βερολίνου το 1918.

To "Σκακιστικό Καφενείο" απείχε γιά μεγάλο διάστημα από το "σύμπαν" του διαδικτύου.

Επιστρέφει και πάλι από σήμερα ελπίζοντας να είναι πιό τακτικό στις αναρτήσεις του.


Μία παλαιά φωτογραφία από παρτίδα μεταξύ του Dr. Emanuel Lasker και του Dr. Siegbert Tarrasch από το ισχυρότατο τουρνουά σκακιού στο Βερολίνο το 1918.



Στην φωτογραφία απεικονίζονται από αριστερά οι Dr. Emanuel Lasker, ο Akira Rubinstein, o Bernhard Kagan, o Carl Schlechter και o Dr. Siegbert Tarrasch.


Το 1918, κατά το πέρας του πρώτου παγκοσμίου πολέμου ο Bernhard Kagan διοργάνωσε πολλές σκακιστικές διοργανώσεις στο Βερολίνο. Μεταξύ αυτών ήταν και ένα πολύ ισχυρό τουρνουά με τον τίτλο "Großmeister-Turnier" το οποία έλαβε χώρα στο Kerkau-Palast από τις 28 Σεπτεμβρίου έως τις 11 Οκτωβρίου του 1918.

Τέσσερεις εκ των ισχυρότατων σκακιστών της εποχής συμμετείχαν στο τουρνουά. Ο τότε παγκόσμιος πρωταθλητής Dr. Emanuel Lasker, ο πρώην διεκδικητής του τίτλου του παγκόσμιου πρωταθλητή Dr. Siegbert Tarrasch, και οι εκ των διεκδικητών του παγκόσμιου τίτλου Akiba Rubinstein και Carl Schlechter.

Ο Emanuel Lasker ήταν σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση , ο Akira Rubinstein είχε και αυτός βελτιώσει πολύ το παιχνίδι του ενώ οι δύο άλλοι σκακιστές υπέφεραν από προσωπικές τραγωδίες όπως ο Dr. Tarrasch ο οποίος έχασε τρεις από τους γιούς του κατά την διάρκεια του πολέμου, ενώ ο Carl Schlechter έφτασε στο τουρνουά εμφανώς άρρωστος και υποσιτιζόμενος. Ο Lasker θριάμβευσε και τόσο αυτός όσο και ο Rubinstein δέν ηττήθηκαν σε καμμία παρτίδα ενώ οι  Schlechter και Tarrasch είχαν τραγικά αποτελέσματα, ειδικά στον δεύτερο γύρο, όπου και ηττήθηκαν και οι δύο από τον Lasker. Ο Lasker έλαβε ως έπαθλο γιά την πρώτη θέση το ποσό των 1200 μάρκων, ο Rubinstein έλαβε 1000 μάρκα, ο Schlechter 900 μάρκα και ο Tarrasch 700 μάρκα.

Το τουρνουά αυτό αποδείχτηκε το τελευταίο στην ζωή του Carl Schlechter. Ο πολύ ισχυρός αλλά και εξαιρετικά ευγενικός αυτός σκακιστής πέθανε δύο μήνες αργότερα από υποσιτισμό στις 27 Δεκεμβρίου του 1918.

 Τα τελικά αποτελέσματα του τουρνουά:
1ος Lasker 4½/6
2ος Rubinstein 4/6
3ος Schlechter 2/6
4ος Tarrasch 1½/6


Ακολουθεί η παρτίδα της συγκεκριμένης φωτογραφίας.

Siegbert Tarrasch vs Emanuel Lasker 
Berlin Grandmasters (9/10/1918) 
0-1

Το άνοιγμα είναι: Ιταλική Παρτίδα: Giuoco Pianissimo. Βαριάντα των τεσσάρων Ίππων. (C50)


Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Σκακιστικό τουρνουά Blitz στο καφενείον "Πανελλήνιον" την Τετάρτη 29/01/2014.



Την ερχόμενη Τετάρτη 29/01/2014 και από ώρα 19:00 το απόγευμα στο καφενείον "Πανελλήνιον" θα διεξαχθεί σκακιστικό τουρνουά Blitz.

Το τουρνουά το οποίο θα διεξαχθεί ανάλογα με τον αριθμό των σκακιστών που θα προσέλθουν δεν θα έχει παράβολο.

Ας συναντηθούμε λοιπόν την Τετάρτη το απόγευμα γύρω στις 7:00 μ.μ. στον ζεστό και φιλικό χώρο του παραδοσιακού αυτού σκακιστικού καφενείου που αποτελεί αγαπημένο στέκι των σκακιστών -και όχι μόνον- δεκαετίες τώρα.

Το καφενείον "Πανελλήνιον" βρίσκεται στην οδό Μαυρομιχάλη 16 (κοντά στην γωνία με την οδό Σόλωνος) στο κέντρο της Αθήνας και ο αριθμός τηλεφώνου του είναι 210 3634 492.

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Σεμινάριο Κατάρτισης και Πιστοποίησης Εκπαιδευτών / Προπονητών Σκακιού της FIDE.



Από τον φίλο Χρήστο Γκορίτσα έλαβα την ακόλουθη ενημωριτκή ανακοίνωση αναφορικά με το Σεμινάριο Κατάρτισης και Πιστοποίησης Εκπαιδευτών/ Προπονητών Σκακιού της FIDE.

 =================================================================

Φίλες και φίλοι!

Ακολουθεί συνοπτική ενημέρωση για το Σεμινάριο Κατάρτισης και Πιστοποίησης Εκπαιδευτών / Προπονητών Σκακιού της FIDE, το οποίο θα λάβει χώρα στο πλαίσιο της Chessnale Athens 2014.

Το Σεμινάριο Κατάρτισης και Πιστοποίησης Εκπαιδευτών/ Προπονητών Σκακιού της FIDE θα λάβει χώρα στο πλαίσιο της Chessnale Athens 2014 από την Τρίτη, 25.03.2014 έως και την Κυριακή, 30.03.2014.

Αναλυτικότερα, το χρονοδιάγραμμα του παραπάνω Σεμιναρίου, το οποίο θα είναι διαρκείας τριάντα (30) ωρών έχει ως εξής:

Τρίτη, 25.03.2014: 17:00 – 21:00,
Τετάρτη, 26.03.2014: 18:00 – 21:00,
Πέμπτη, 27.03.2014: 18:00 – 21:00,
Παρασκευή, 28.03.2014: 18:00 – 21:00,
Σάββατο, 29.03.2014: 11:00 – 20:00
και Κυριακή, 30.03.2014: 11:00 – 20:00.

Εισηγητής/ Εκπαιδευτής θα είναι ο GM & FST και Γραμματέας της Επιτροπής Προπονητών της FIDE Ευστράτιος Γρίβας.

Επίσημες ανακοινώσεις και αναλυτικές πληροφορίες βρίσκονται στους παρακάτω συνδέσμους: http://trainers.fide.com/ 

και

http://www.fide.com/component/content/article/15-chess-news/7690-fide-trainers-seminar-in-athens-greece.html

Στο παραπάνω Σεμινάριο μπορούν να συμμετάσχουν έως σαράντα (40) πρόσωπα κατά σειρά προτεραιότητας των δηλώσεων συμμετοχής τους.

Το κόστος συμμετοχής στο παραπάνω Σεμινάριο Κατάρτισης και Πιστοποίησης Εκπαιδευτών/ Προπονητών Σκακιού της FIDE θα ανέρχεται στα τριάντα ευρώ (30 €).


Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Χρήστος Γκορίτσας

====================================================================